De roos en het kristal

Je hoort het geregeld in yoga en meditatiesessies en leest het in spirituele boekjes:

‘je bent niet je lichaam’.

Maar wat ben ik dan wel ‘hoor’ ik je denken. Ik ben op zoek gegaan en vond een mooie beeldspraak van Swami Vivekenanda die het prachtig uitlegt met behulp van de roos en het kristal.

De ziel

Stel je de menselijke ziel voor als een zuiver doorzichtig stuk kristal. Het is niet zichtbaar, ontastbaar en niet met je verstand te bevatten. Ons lichaam daarentegen kunnen we wel begrijpen, we kunnen het zien en voelen. Daarom zijn we geneigd dit te accepteren als wie we zijn. De ervaring van je lichaam is zo sterk en overtuigend dat het kristal/de ziel zichzelf vergeet. Het identificeert zich volledig met het lichaam.

De Rode roos en het kristal

Stel je nu een rode roos voor bij het kristal. De kleur van de roos schijnt door het kristal waardoor het dezelfde kleur aanneemt. Het kristal vergeet zichzelf en denkt dat het rood is. De roos is het lichaam, het kristal de ziel. Alle problemen in ons leven zoals angst, zorgen, zwaktes en kwaad komen voort uit deze ene grote misvatting. Dat we de ‘kleur’ hebben aangenomen van ons lichaam. De onzichtbare ziel herkennen we niet, we hebben ons volledig geïdentificeerd met het lichaam en zijn we helaas vergeten wie we echt zijn.
In werkelijkheid zijn we net zo min ons lichaam als het kristal de roos.

Wat kun je hiermee?

Zolang je geïdentificeerd bent met je lichaam en het bijbehorende leven zullen pijn, angst en verdriet je eveneens blijven achtervolgen. Op het moment dat je deze identificatie inziet ga je steeds meer de relativiteit van alles om je heen zien. Je ziet dat je leven ‘slechts’ een verhaal is dat zich afspeelt in je hoofd. Gebeurtenissen raken je minder, ze gaan dwars door je heen, je reageert er minder op.
‘In the end’ blijk je in staat gelijkmoediger te kunnen leven met meer rust liefde, vrijheid en minder pijn.